Ik zat in de vijfde klas van de basisschool en had een vrije ochtend. Vlakbij ons huis was oude textielfabriek met een vijver en een bos(je). Een heerlijke plek om mijn rijke fantasie de vrije loop te laten gaan. In dat bos waren mijn vriendje en ik heer en meester, we maakten van stokken speren en zwaarden en hielden bij onze hut de wacht voor de 'vijand'.
Ook die ochtend. Na verloop van tijd kregen we trek, op naar de supermarkt in de buurt om te kijken of daar iets aan eten viel te scoren. We leggen voor in de winkel onze 'speren en zwaarden' en gingen op jacht. Ik kon niets lekkers vinden en liep terug naar mijn zwaard. Bij het bukken voelde ik een hand in mijn kraag en een stem die zei: 'Ga jij maar eens even mee ventje'.
Ik kwam in een kantoortje en daar stond mijn vriendje te huilen, zijn zakken geleegd! De man keerde zich tegen mij: 'En wat heb jij gestolen?' Gelukkig dit keer niets. Nadat ik de man kon overtuigen dat ik echt niets had werden we naar huis gebracht. Mijn moeder was er (gelukkig) niet maar de boodschap van de man was duidelijk: 'Vertel het aan je moeder vanmiddag kom ik terug om het checken.' Zo gezegd zo gedaan, ze kwam thuis en ik vertelde vooral dat mijn vriendje iets had gestolen en ik niets. Maar daar kwam ik niet mee weg. Ze vroeg of ik wel iets vaker had gestolen? Ik zei: 'ja, weleens bij de bakker.' De reactie van mijn moeder was schokkend, voor mij dan: 'Dan gaan we nu naar de bakker en mag jij dat gaan vertellen!'
Ik heb de hele weg gemopperd, gehuild, ben boos geweest verschrikkelijk wat een afgang. In de bakkerij aangekomen zei mijn moeder tegen de mevrouw achter de toonbank: 'Deze jongeman heeft u iets te zeggen.' Het liep me dun door de broek toen ik mijn 'misdaad' moest opbiechten. De bakkersvrouw was mild, ik kreeg nog een kans maar de volgende keer werd de politie gebeld. Jaren later, ondertussen volwassen geworden, was ik weer in de bakkerij. De mevrouw van toen was er ook, en toen ik vroeg om een brood keek ze mij op een bepaalde manier aan waarbij ze waarschijnlijk dacht weet je nog van toen...
Het was een harde les. Pedagogisch verantwoord? Als ik nu bij de rellen zie welke 'kinderen' er op straat lopen, vraag ik me af of deze manier ook nu nog helpend zou zijn waardoor het weer wat rustiger wordt op straat. Ik denk het wel.
Opvoeden doe je samen!
Leer van elkaar door het onderlinge gesprek! Wij komen graag naar jullie voor toerusting op maat. Bekijk de dienstenpagina voor ons aanbod of stel je vraag per mail aan Thera.
Neem contact op
