Nee

Aan een tafel in een restaurant zitten vier mensen. Het zijn een jonge vader en moeder met een peuter en een oudere vrouw. De tafel is rond. De peuter zit tussen zijn moeder en de oudere vrouw in. Terwijl de volwassenen met elkaar praten, kijkt de peuter rond. Wat is hier te doen?

Zijn blik gaat naar rechts. Daar ligt iets moois bij het bord van z’n moeder. Z’n hand gaat ernaartoe. De moeder zegt niets. Ze legt alleen het bestek buiten het bereik van het kind.

Nu gaat zijn blik naar links. Z’n hand volgt. Dan klinkt er een duidelijke stem: “Jeremy, no!” Terwijl de oudere vrouw dit zegt, kijkt ze de jongen aan. Het is voor dit ventje de eerste keer dat hij met gezag wordt toegesproken met dat korte negatieve woordje.

De oudere vrouw over wie het gaat, is Elisabeth Elliot. De jonge ouders hadden gevraagd of ze een keer met haar mochten praten over gezag. Ze wisten namelijk niet wat ze ermee aan moesten. Dat was een kolfje naar Elisabeths hand, want dat was voor haar een belangrijk levensthema. Haar woorden, onder andere te vinden op YouTube, zijn de moeite van het luisteren waard.

Elisabeths manier van doen gaat tegen onze cultuur in. In Nederland ruimen we juist alle gevaren uit de weg. Het meest veilig is het op de peuterspeelzaal en bij de kinderopvang. De waslijst aan veiligheidsvoorschriften waaraan die moeten voldoen, is groot.

Een kind thuis opvoeden lijkt bijna een hachelijke onderneming. Daar kan het zomaar de trap op, als je geen hekje hebt. Daar kan het zomaar een mes uit de keukenla pakken, als je er geen kindveilige sluiting op hebt zitten. Daar kan het zomaar z’n vinger tussen de deur krijgen, als je geen beschermende strip hebt aangebracht.

'Nee' is een negatief woord. Toch is het verbazingwekkend hoe positief dit woord kan bijdragen aan een gezonde ontwikkeling.

Tekst: Margreet van den Berg - van Brenk