Mijn man en ik hebben tot voor kort altijd goed met onze zoon (nu 17) kunnen praten. Over van alles: school, geloven, vriendinnetjes, vakanties, vrijetijdsbesteding, etc. Sinds een paar maanden is dat ineens voorbij. Als hij thuiskomt, zegt hij weinig, en op vragen reageert hij kort en afwezig. Ik maak me zorgen om hem, maar weet niet tot hem door te dringen. Als ik refereer aan de goede gesprekken die we altijd hadden, haalt hij zijn schouders op. Hoe dring ik tot hem door? En is dit een fase in zijn puberteit, of is hier iets anders aan de hand? En als dit de puberteit is, waarom doet hij dit dan nu pas, en niet al op z’n 12e of 14e?
