Mama is druk druk druk

Zo! Ik was de afgelopen twee weken druk! Vrijwilligerswerk, kerkelijke activiteiten, familiedingetjes, ziektes, vriendinnen die me nodig hadden, een dochter die ineens mocht afzwemmen (dus planning omgooien en een kadootje kopen)… Als ik de individuele agendapunten bekijk valt het allemaal wel mee maar geplande en ongeplande dingen stapelden zich op en ik rolde van activiteit in verplichting en van taak naar agendapunt. Een soort marathon waar geen eind aan leek te komen. Ik had het gevoel nog nooit zo druk te zijn geweest.

Natuurlijk (althans, bij mij is dat natuurlijk) had het huishouden de minste prioriteit. Wassen draaien lukte nog wel, maar om het allemaal in de kast te krijgen... Nee, daar heb ik wat meer rust voor nodig. Zo kwam onze 4-jarige 's avonds na het douchen verbolgen naar me toe stappen: "wie heeft er nu weer geen onderbroeken in mijn kast gelegd??" Tja, daar moest ik natuurlijk ook wel weer om grinniken. Wat wíe zou dat nu niet gedaan hebben? Geen idee wie dat niet gedaan heeft!

Schuldgevoel
Mijn "drukte" werd dus door de kinderen opgemerkt. Behalve dat er geklaagd werd over onderbroeken hoorde ik ook: "moet u vanavond al wéér weg?" Hoewel ze er helemaal geen last van hebben omdat ik ze wel zelf in bed kon stoppen hadden ze blijkbaar toch last van mijn gehaast. Veel meer is er niet nodig om mama een schuldgevoel te bezorgen, maar toch bleef het daar niet bij. Aan het einde van de week merkte manlief ook nog op dat hij wel een beetje het gevoel had dat hij de hele week de rommel achter mij had opgeruimd terwijl ik van hot naar her rende. En BAM! Daar raakte het schuldgevoel mij echt. Kennelijk had ik mezelf behendig tussen alle verplichtingen buiten het huis door gewerkt en alles was min of meer goed gekomen en afgerond. Maar zo niet thuis.

Wat maakt het zo belangrijk dat een mama thuis is? En als ze thuis is, dat ze dan ook echt thuis is? Kennelijk is op tijd eten op tafel toveren, wasjes in de droger gooien en in sneltreinvaart bedrituelen uitvoeren niet wat er van me verwacht wordt. Het is niet genoeg.

Wat miste in de afgelopen weken was connectie.
Echt luisteren. Doorvragen. Meebeleven. Vieren. Spelen. Daar is rust voor nodig, dat blijkt maar weer. Leerzaam!

Wat ik de volgende keer ga doen als de week me boven het hoofd groeit

1.Stoppen en plannen
Om de een of andere reden dacht ik dat ik het te druk had om te plannen. Maar dat is net zoiets als zeggen dat je te weinig geld hebt om te budgetteren. Of dat je te moe bent om naar bed te gaan. Druk? Plannen! Al is de agenda al helemaal gevuld, er zijn toch essentiële dingen die je in wil plannen voor je gezin om die connectie te maken. Al is het klein. Even bij dochterlief in bed kruipen voor het slapen gaan. 's Avonds een ijsje mee naar huis brengen voor de ijsliefhebber / echtgenoot en dan even iets van je hart laten zien aan elkaar. Een half uurtje iets in het huishouden doen dat echt noodzakelijk is om het gezellig en leefbaar te hebben samen.

2. Zorg voor jezelf
Of dat nu  een warm bad is, een uurtje met een boek op de bank of even werken aan je doelen voor de maand... Doe iets waar je van opknapt. Waar je energie van krijgt. Dan kan je daarna weer meer geven aan anderen.

3. Leg alles voor God neer
Draag al je taken, stuk voor stuk, aan de Heere op. Er is niets dat je meer rust en overzicht zal geven dan te weten dat de Heere ervan af weet. Dat jij het niet alleen hoeft te doen. Dat Hij deze wereld regeert en jou ziet. Dat Hij door het werk van de Heilige Geest kracht wil geven. En dat je werk, alles wat je doet, bedoeld is om Hem de eer toe te brengen! En al wat gij doet, doet dat van harte als den Heere en niet den mensen; (Kol. 3:23) Het gaat er dus niet om of mensen vinden dat jij het goed gedaan hebt. Ook dat geeft rust. Dan komen we eindeloos veel tekort in alles wat we doen. Maar dan is er een God die genadig is! Door Zijn Zoon Jezus Christus die kwam om te sterven voor zondaren. Op die genade mag ons leven gericht zijn. Dat zet "druk zijn" weer in perspectief.