Als je er als moeder alleen voor staat

Elke Dag Nieuw heeft als missie om moeders te bemoedigen in hun moederschap, hun huwelijk en hun huis. Helaas zijn er ook moeders die er alleen voor staan. Ze zijn weduwe geworden of hebben een echtscheiding doorgemaakt. Wat is er veel gebrokenheid! Misschien ken je dat vanuit eigen ervaring of van heel dichtbij in je omgeving, maar misschien ook niet. Anja is zo’n alleenstaande moeder. Zij geeft ons vandaag een inkijkje in een dag uit haar leven.

We geven ook denkstof mee voor vrouwen die dit (helemaal) niet kennen. Laten we als moeders oog hebben voor elkaar en proberen begrip op te brengen voor hen die elke dag leven met deze gebrokenheid van het leven!

Zomaar een dag
“Het is een dag zoals zoveel andere dagen. Ik ben onderweg van uit mijn werk naar huis. In gedachten ben ik nog op de kleinschalige woonvorm voor dementerende ouderen, waar ik zojuist vandaan kom. Het was een gezellige dag op de groep. Het doet me goed om iets te betekenen voor deze ouderen, voor hen te mogen zorgen en hun dagen huiselijk en gezellig te maken. Ik denk nog even terug aan mevrouw A die ervan genoot om de was op te vouwen en aan mevrouw B die graag de aardappelen schilt.

Dan gaan mijn gedachten naar thuis, naar de kinderen. Hoe zou hun dag geweest zijn? De één heeft thuis online les, de ander zou voor een paar uurtjes naar school gaan. Zij zou ook nog een gesprekje op school hebben. Ik hoop maar dat ze kan en wil praten: het is echt een binnenvetter. Hoe moeilijk moet ze het soms ook hebben! Dan het weekend bij mij, dan weer bij haar vader. Elk huis met eigen regels en een andere leefstijl. Arm kind. Kon ik je maar meer helpen. Ik zou zo graag wat voor je willen doen.  Ja bidden, dat doe ik voor je, voor jullie alle drie! Gelukkig hebben we een hemelse Vader die van ons afweet, waar we al onze zorgen kwijt kunnen. Zijn de zorgen dan gelijk weg? Nee maar het geeft ons wel rust. Als wij het niet meer weten hoe het zal gaan, loopt het bij de Heere niet uit de hand!

Als ik thuis de voordeur binnen stap, liggen er tassen in de hal, jassen op de stoel... Ik zucht. Ik ben moe, maar nu ben ik hier thuis nodig. ‘Heere, help’, bid ik. Heel kort zijn veel gebeden maar. Maar zó nodig, zó vanuit mijn hart. Naast mijn baan run ik het gezin en het huishouden… alleen. Alle praktische dingen in huis, maar ook alle vragen van de kinderen, alle gesprekken die gevoerd worden, komen bij mij neer. Van andere moeders hoor ik soms dat ze uitzien naar het moment dat hun man thuiskomt, om de zorg voor de kinderen samen te kunnen delen. Om samen op te ruimen na het eten, samen beschikbaar te zijn voor huiswerkvragen en opvoedingsperikelen. Dat ‘samen’ is er in ons gezin niet meer.

‘Mam, ik moet deze week mijn profielkeuze inleveren.’ ‘Mam, wist je dat…’ De verhalen en vragen komen al snel los. Zoonlief zit in de 4e van de Havo maar het leren vindt hij niets. Hij heeft een mail gekregen voor zijn inschrijving op het MBO. Vanavond maar naar kijken. Dochter moet een profiel kiezen. Ook een klus voor vanavond.

Na het eten koken en de maaltijd loop ik eerst naar de wasmachine om een was te draaien. Ik zie de mand strijk staan, maar laat die maar staan voor een volgende keer. Even later zit ik met zoon achter de computer. Samen bekijken en vergelijken we allerlei MBO opleidingen. Waar is hij goed in? Wat zou hij leuk vinden? Ik probeer me zo goed als ik kan te verplaatsen in de mannenwereld. Zoals zo vaak probeer ik vader en moeder tegelijk te zijn, wat natuurlijk niet kan.

Om 21.30 uur ga ik naar boven, moe en vol gedachten. Er is niemand om ze mee te te delen. Dat vind ik één van de moeilijkste dingen van het alleenstaand moederschap. Ik word er soms zo verdrietig van. Als ik mijn Bijbel en mijn dagboek open sla lees ik de woorden: De Heere is mijn Herder! ‘Dank u Heere, voor deze woorden! U weet van mij af en ook van de kinderen. Help ze Heere, als ze hun vader missen in huis, in alle dagelijkse dingen, in het kiezen van een opleiding. Wilt u hun Vader zijn?’

Om over na te denken
Ben jij een alleenstaande moeder? Hoewel het voor ieder heel verschillend zal zijn hoe je dingen ervaart, hebben we enkele tips voor de omgang met moeders om je heen, die deze ervaring niet hebben.

• Een echtscheiding betekent (net als het overlijden van je man) een rouwproces. Rouwen vraagt veel van je. Je hoeft de schijn niet op te houden dat alles goed met je gaat.
• Al zou je misschien het liefst zou weinig mogelijk 'onder de mensen' komen, probeer je niet te veel te verstoppen. Juist in het alleen verder moeten heb je anderen nodig, ook al zijn het oppervlakkige contacten.
• Bedenk wie je echt in vertrouwen wil / kan nemen, bij wie je je hart wil luchten.
• Welke hulp helpt jou echt? Durf dat eerlijk te benoemen als mensen je vragen of ze je kunnen helpen.
• Hoe zeer je andere mensen ook nodig hebt, weet dat anderen jouw gevoelens niet altijd kunnen peilen en je (onbedoeld) pijn kunnen doen met hun woorden of daden (of juist met het ontbreken daarvan). 'Vertrouw niet op prinsen, op des mensen kind', zegt de dichter van Psalm 146. Welgelukzalig is hij, die den God Jakobs tot zijn Hulp heeft, wiens verwachting op den HEERE, zijn God is (Psalm 146:5).

Sta jij er als moeder niet alleen voor? Heb je een man die je helpt en je steunt? Hopelijk ervaar je dat als een zegen. Dank de Heere er voor en vergeet niet om (samen) te bidden voor je huwelijk. Ken je een alleenstaande moeder in je omgeving? Een paar tips:

• Laat haar eens merken dat je aan haar denkt. Een kaartje met vriendelijke woorden kan al zoveel doen.
• Probeer niet te veel in te vullen. Als je geen (heel) persoonlijk contact hebt weet je niet hoe deze moeder de dingen ervaart. Wees daarom terughoudend in het invullen van haar gevoelens.
• Oordeel niet. Zelfs als je denkt te weten hoe een situatie is, kun je ervan uitgaan dat er veel is dat je niet weet. Wij zijn niet geroepen om te oordelen. Alleen maar om er voor de ander te zijn.
• Wees beschikbaar maar push niet. Het alleenstaand ouderschap kan zwaar zijn. Bied je hulp aan, maar laat het aan de ander of ze daar gebruik van wil maken. Het kan ook fijn zijn om gewoon een maaltijd langs te brengen of een was op te halen. Laat weten dat je deur open staat, maar respecteer het als ze daar geen behoefte aan heeft.
• Bid voor haar en haar kinderen en breng ze bij de Heere.

Anja de Visser deelde in dit blogartikel haar ervaring. Hartelijk dank! Elise stelde dit blogartikel samen.