Mama met nachtdienst

Nee, dat dekbed is niet gestreken inderdaad. Ik kan daar zelf heel goed mee leven. Ik geniet er altijd erg van om in een bed te stappen dat schoon ruikt. Maar of het beddengoed gestreken is, dat zie je toch niet als je slaapt.

Nachtelijke perikelen
Maar de laatste tijd denk ik soms dat ik meer wakker lig in dat bed, dan dat ik slaap. Ik luister naar gesnotter, gedraai en gesabbel en vraag me af wanneer het huilen begint. Dan gaat het verder zonder na te denken: lampje aanknippen, benen uit bed, spuugdoek grijpen, twee kussens rechtop tegen het hoofdeinde zetten, de baby uit de wieg tillen, zitten, aanleggen, rust. Soms verglijdt er op die manier zomaar meer tijd dan de bedoeling is, en hervindt ik mezelf een uur later met een slapende baby tegen de borst en met een pijnlijke nek. Soms doe ik mijn best om wakker te blijven en lees ik wat. Een boertje, een schone luier, nog even de andere kant, en dan hopen dat de kleine meid weer lekker verder slaapt als ik haar terug leg. Zo niet dan is het nog niet afgelopen. Dan luister ik naar een kraaiende baby, die helemaal geen zin meer heeft om verder te slapen. Of stap ik een keer of zes uit bed om een speentje terug te stoppen. En als het tegenzit, dan herhaalt zich het hele voedingsritueel nog een keer, voordat de nacht is afgelopen.

24/7 paraat
Natuurlijk is de kleinste meid niet de enige die mama nodig heeft 's nachts. Onze oudste heeft wel eens een enge droom, die ze dan even wil vertellen. De tweede kan geregeld midden in de nacht niet slapen. Alleen onze peuter meldt zich nauwelijks 's nachts, en sliep met Oud & Nieuw zelfs dwars door al het vuurwerkgeweld heen, zodat hij als enige fris en vrolijk aan het nieuwe jaar begon.

'Hoe houd ik dit nu vol', verzuchtte ik de afgelopen week verschillende keren tegen manlief toen de wekker ging. Natuurlijk, ik weet het. Het is een fáse. Die nachtvoedingen zijn bij de oudste drie ook een keer overgegaan (ik kan niet zeggen 'vanzelf', maar voor de eerste verjaardag doen we er niet moeilijk over). Maar met elk kind dat erbij komt lijkt het beroep op mijn nachtelijke beschikbaarheid wel groter te worden. En groeit ook de moeheid.

Refresh
Ik lees een leuk boek op het moment. Refresh, van Shona en David Murray. Het gaat over rustiger leven, met meer tijd en aandacht voor de dingen en hoe we onszelf niet overvragen. Het boek staat vol met eyeopeners en goede gedachten over omgaan met ons lichaam en onze geest. Een heerlijk boek om te lezen met een pen in de hand, omdat er ook een studiehulp bij beschikbaar is.

Maar hoofdstuk 3 gaat over slaap. En daar knapte ik toch een beetje op af. Want de auteurs komen met overtuigend bewijs van het belang van slaap. Maar daar was ik proefondervindelijk wel achtergekomen inmiddels. Ik weet dat je lijf er uitgeput van raakt (Buiten adem op de trap? Zere spieren? Check). Ik merk dat je concentratie erdoor vermindert (Stoeprandje pakken met de auto? Gedachteloze antwoorden? Ook). Niet al te vrolijk wakker worden? Ik heb het moeder-vermoeidheidscomplex. Maar wat doe je eraan?

Dus maakt de vermoeide mama een actieplan

• Die baby moet toch echt gaan leren drinken uit de fles. Elke dag oefenen, zodat manlief ook eens een nacht voor z'n rekening kan nemen. En warempel, het gaat ook elke dag een beetje beter. Doet die van jou het wel? Maak daar dan echt gebruik van.
• Uitslapen. Op vrijdag en zaterdag kan ik wat langer slapen en daar gaan we dus ook goed gebruik van maken. Gisteren was het zelfs heel onbehoorlijk tot 11 uur.
• Op doordeweekse dagen wordt er niet gewerkt tussen 1 en half 3. Slapen lukt meestal niet, maar languit op de bank, dat kan natuurlijk wel. Het is zó verleidelijk om in die uurtjes te laptop open te klappen of een ander klusje te doen, maar dat komt wel weer in een nieuwe fase.
• In beweging blijven. Als je moe bent heb je de neiging om eerder de auto te pakken, maar juist lekker bewegen doet mij altijd erg goed. Als ik eenmaal naar school heen en weer gefietst ben, voel ik me alweer een stuk beter.
• Kijken naar die lieve kinderen en genieten van alle tijd die je met ze hebt. Ik merk en geloof dat dat een van de beste medicijnen tegen vermoeidheid is.
• Mezelf in herinnering brengen voor wie ik dit nachtelijke werk doe: voor Hem die ons onze kinderen gegeven heeft en mij de mogelijkheid geeft om hen te voeden. Zou Hij dan niet voor mij zorgen als het me soms aan alle menselijke krachten ontbreekt?
• Wél tijd proberen te maken voor stille tijd. Want juist in deze fase, als het niet vanzelf gaat, hebben we het Woord meer dan ooit nodig.

Hij geeft den moeden kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien, die geen krachten heeft.De jongen zullen moede en mat worden, en de jongelingen zullen gewisselijk vallen;3Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden.
Jesaja 40: 29-31

Ben jij ook een moeder met nachtdienst? Soms denken we de enige te zijn, maar misschien moeten we dat wel vaker aan elkaar vertellen!