Ouders van kerkverlaters willen gezien worden

Zijn zoon gelooft niet meer. "Het erge is dat bijna niemand binnen de kerk ernaar vraagt," zegt Egbert Kruitbosch. Samen met zijn vrouw Sietske besloot de vader in actie te komen. Met ongeveer 15 ouders kwam het echtpaar op een avond bijeen om elkaars verhalen uit te wisselen. "Als ouders lucht het enorm op om je eigen verhaal te delen. Je zit dan niet meer alleen met je verdriet."

Egberts 20-jarige zoon Rik deelde eind vorig jaar zijn verhaal met EO BEAM. Hij draaide er in het interview niet omheen: ‘Ik groeide op in een christelijk wereldje’, vertelde Rik. ‘Toen ik zelf op onderzoek uit ging en veel over verschillende geloven en theorieën las, was ik een beetje verontwaardigd. Ik snap dat mijn ouders hun geloof wilden delen met mij, maar voor mij voelt het enigszins als indoctrinatie. Ik vind het belangrijk dat je als kind niet alleen het geloof leert kennen, maar ook de andere kant.’ En dus gaat hij door het leven als atheïst. ‘Ik word pas christen als God zich toont en bewijst dat Hij bestaat.’

Dat hij zijn verhaal deelde met de EO was voor ons een verrassing," geeft vader Egbert toe. "Tegelijkertijd heeft het interview ervoor gezorgd dat we als ouders met elkaar in gesprek gingen over onze kinderen die God en de kerk hebben verlaten.

Waarom hebben jullie als ouders besloten om bij elkaar te komen?
“Weet je, we zien allemaal kerkverlating om ons heen. Maar binnen onze kerkmuren wordt er nauwelijks aandacht geschonken aan de mensen die dichtbij kerkverlaters staan. Wanneer je niet gezien wordt, leidt dat tot pijn en verdriet. Als niemand vraagt naar onze situatie, komt dat erg hard over.”

Hoe verklaar je dat het een onbesproken thema blijft?
Het is voor een deel cultuurgebonden,” antwoordt Egbert. “Kerken slagen er niet altijd in om aan te haken bij de moderne tijd. Tegelijkertijd worden er veel stelligheden verkondigd die jongeren gemakkelijk onderuit kunnen halen. Voor twijfels van jongeren is weinig ruimte. Als twijfels worden bestreden met zekerheden, bereik je het tegendeel.

Vaak zie je dat er van alles wordt ondernomen om de jeugd bij de kerk te betrekken. Maar als men zoekt naar vrijwilligers, worden ze dikwijls over het hoofd gezien. Daar maak ik mij wel eens zorgen over. Jongeren liggen vaak ver voor als het gaat om kennis op het gebied van technologie. Ze zouden veel meer vrijheid moeten krijgen om evenementen te organiseren of in ieder geval daarin mee te denken.

Hoe is het contact met je zoon?
Ik voer veel discussies met mijn zoon. In veel dingen kan ik met hem meegaan. Maar terwijl hij concludeert ‘en dus geloof ik niet in God’, zeg ik het tegenovergestelde: ‘en dus geloof ik wel in God’. Dan zeg ik bijvoorbeeld dat ik de Bijbel niet lees als een wetenschappelijk boek, maar als een geloofsboek. ‘Probeer er eens met andere ogen naar te kijken’, geef ik hem wel eens mee. Bovenal ben ik dankbaar dat we er met elkaar over kunnen praten. In andere gevallen is een geloofsgesprek hierover niet mogelijk.

Wat is voor een buitenstaander belangrijk om te weten over christelijke ouders met kinderen die de kerk hebben verlaten?
Heb oog voor die gezinnen. Vraag hoe het met hun kind gaat. We snappen dat het niet altijd even gemakkelijk is, maar we zeggen in de kerk niet voor niets dat we broeders en zusters van elkaar zijn.
Het zal niet bij die ene avond blijven, laat Egbert weten. "Voor ons als ouders staat voorop om met elkaar contact te houden. Door onze verhalen te delen, zijn we hechter geworden. Ik hoop dat van daaruit meer initiatieven komen en kerkverlating nog meer bespreekbaar wordt."

De persoon op de foto staat los van dit artikel