De echte reden waarom mensen de kerk verlaten

Voor veel mensen is de kerk in het Westen saai. Veel kerken zijn op sterven na dood omdat de kracht van God verdwenen is van de kansel. Maar ook van de kerkbank. Zoals bij Samson hebben veel mensen niet door dat de Geest van de Heer verdween is. Toch is er hoop wanneer we opnieuw God zoeken. Zo zegt John Wesley het zo mooi: 'Zet jezelf in brand met passie en mensen zullen van mijlenver komen om jou te zien branden.'

Het is nodig dat we opnieuw over herleving preken. Leonard Ravenhill had gelijk toen hij zei dat we meer profeten op de kansel nodig hebben dan christelijke poppetjes.

In dit verband citeren heel veel mensen ook 2 Kronieken 7:14 waar staat: ‘Wanneer Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, dan zal Ík vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen.’ Het probleem is dat we dit vaak alleen maar citeren en niet praktiseren.

Wij hebben als christenen Gods roeping ontvangen. Als ‘Mijn volk’ zich bekeert dan zal het land hersteld en genezen worden. De Kerk heeft dus de sleutel. Nu leven we echter in een tijd van wat ik magnetron christendom noem. In veel diensten worden we even zelf opgewarmd om vervolgens snel naar huis te gaan (en ook weer snel af te koelen).

Veel diensten mogen niet langer duren dan iets meer dan een uur, er wordt even gebeden en aanbidding is vooral tot het entertainment geworden. ‘Mensen vervelen zich zo enorm,’ zeggen mensen dan. ‘Onze diensten moeten mensen meer aanspreken.’ Vervolgens passen kerken vaak handige hippe marketing toe, leuken ze de boel op. Maar ook dat geeft geen garantie. Ook dan kun je het hart van God missen. Dan is de kerk voordat je het weet een kilometer breed, maar slechts een centimeter diep.

De echte reden waarom heel veel kerken sterven en mensen de kerk verlaten is omdat we dat niet meer doen: we doen van alles, maar zijn niet bezig om God echt te zoeken. De betekenis van ‘Mijn aangezicht zoeken’ in de tekst hierboven betekent dat we zoeken naar datgene wat we zijn kwijtgeraakt.

Stel je voor dat je je kind bent kwijtgeraakt in een druk winkelcentrum. Wat doe je dan? Dan zoek je het met alles wat je hebt! Hoe spendeer je je tijd dan? Dat gaat dan volledig naar het zoeken van je kind! Pas dit nu eens toe op het zoeken van God!

Ik zeg vaak dat de grootste uitdaging die predikanten hebben niet zozeer het voorbereiden van een preek is, of het leiden van een kerk, het afwerken van vergaderingen.. Nee, wat de grootste uitdaging voor predikanten is om zoveel mensen tegen te komen die geestelijk zijn uitgedroogd terwijl het levende water van Gods Geest op een steenworp afstand is. Helaas zijn mensen zo druk in deze tijd en zo op zichzelf gericht dat we er niet in slagen om echt Hem te zoeken en te kennen op al onze wegen.

In onze tijd zijn er talloze dingen die ons wegtrekken van God. Ik geloof zelf oprecht dat na onze redding het belangrijkste aspect van ons leven als christen het zoeken van God zou moeten zijn. Om Hem echt te kennen. Zoals Jeremia het schrijft: ‘Je zult me zoeken en vinden wanneer je Mij zoekt met heel je hart.’ Laten we daar voor gaan!
Wat ook meespeelt is dat heel weinig mensen een intieme relatie hebben met God omdat dit ook automatisch betekent dat je nederigheid, zelfverloochening, gebed en aanbidding zou moeten najagen. Ik zeg dat niet om je nu een schuldgevoel aan te praten, maar om je te overtuigen. Je kunt geen relatie met God hebben zonder ook jezelf keer op keer aan Hem over te geven. En dat kan pijn doen.

Laten we eerlijk zijn. Hoeveel mensen hebben echt ervaren wat Jezus zegt in Johannes 7:38? ‘Degene die in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste komen.’ Ik wens dat echt iedereen toe! Heel veel mensen hebben vooral heel veel kennis over van God maar schieten te kort in ervaringen met de aanwezigheid van God. Gelukkig wil God je dat wel geven.

Laat me je bemoedigen met wat er kan gebeuren wanneer je God echt gaat zoeken. Ik citeer uit een brief die ik kreeg van iemand die op dat moment nog niet God had gezocht met heel zijn hart. ‘Ik was iemand geworden van wie ik nooit had gehoopt zo iemand te moeten zijn. Ik leefde in complete duisternis. Vaak lag ik zo lang mogelijk in bed met mijn normale kleren nog aan... Ik wilde dood. De pijn die ik in mijn leven ervoer was ondragelijk.’

Nadat deze man God begon te zoeken en zijn leven gaf aan God en Hem begon te ervaren veranderde alles. Maar dan ook echt alles. Toen schreef hij mij op een dag het volgende: ‘Ik zou willen dat iedereen de Liefde ervaart die ik heb ervaren. Ik ben nu opeens in staat om anderen te vergeven en echt van hen te houden! Het lijkt wel alsof ik herboren ben. Ik heb een oneindige vrede gevonden.’

Laat dit je bemoedigen. Hoe lang blijf je nog wankelen in je geloof? Zoek de aanwezigheid van God!