Ikke, ikke, ikke!

Als gevallen mensen zijn we allemaal van huis uit op onszelf gericht. We leven zonder God en zonder Christus. Zonder Christus is ieder mens in de macht van de duivel. Het vreemde is dat niemand dat uit zichzelf inziet. De mensen vinden dat ze helemaal zichzelf zijn. Ze voelen zich zo vrij als vogels in de lucht. Maar dat is helemaal niet zo. We zijn in de macht van de duivel, die ons wijsmaakt dat we voor onszelf moeten opkomen, omdat we zo belangrijk zijn. Wat geven we hiervan aan onze kinderen door? De ik-gerichtheid hoeven we ze niet te leren. Die zit er van nature in.

De huidige geseculariseerde samenleving versterkt het gevoel dat we goed en vrij zijn. Zorg ervoor dat je je eigen geluk ‘creëert’. Doe je dat niet, dan ben je een ‘loser’, een verliezer, dan ben je mislukt en loop je zwaar achter. Wie mee wil tellen, moet altijd eerst aan zichzelf denken. Kom op voor jezelf! Wat kun je als ouder een voorbeeld stellen door dienend te leven. Door vooral op te komen voor Gods eer en te kijken wat je kunt doen om je naaste te dienen.

De boodschap van nu is: Wees op jezelf gericht, dan word je pas echt gelukkig. Droom van een gouden toekomst, bijvoorbeeld zoals die jongen die graag een ster wil worden op de groene grasmat. Zorg ervoor dat je happy bent of wordt. Dat mag gerust ten koste van anderen gaan. Dat is toegestaan, want jij moet gelukkig zijn, jij moet mooi zijn, jij moet geslaagd zijn en jij moet vrolijk zijn. Dat anderen ook voor zichzelf opkomen, is vanzelfsprekend. Dat is een reden te meer om je kansen te pakken en niet bescheiden af te wachten tot anderen jou in het oog krijgen en je ook een kans willen geven om hoger te klimmen op de maatschappelijke ladder.

Er zijn jongeren die in de race naar ‘hoger geluk’ helemaal ontmoedigd raken. Ze raken depressief, vanwege de enorme druk die op hen uitgeoefend wordt om constant te presteren en te scoren. Bij de eerste de beste tegenvaller (bijvoorbeeld een onvoldoende voor een examen) zijn ze volledig van de kaart. Ze kunnen tegenslagen heel moeilijk verwerken en een plaats geven. Er ontstaat al heel snel het gevoel dat ze mislukt zijn. Hun ouders hebben hen wellicht over het paard getild. Ze waren zó bijzonder! Het gevolg hiervan is dat ze denken dat de wereld om hen draait. Ze zijn zó gefocust op hun ervaringen en ego-verhalen, dat ze zich voortdurend afvragen of ze bij jongeren en opvoeders wel in beeld zijn. Ze stellen zichzelf bijvoorbeeld de volgende vragen. Hoe zien anderen mij? Hoe zie ik mijzelf?

Niet alleen jongeren, maar ook ouderen willen hun eigen gevoel volgen. Ze willen heel graag authentiek zijn en dicht bij zichzelf blijven. Het gevolg hiervan is dat mensen ontredderd raken als dingen tegen zitten. Sommige mensen worden bitter en anderen houden zich met wrange humor op de been of gaan in eenzaamheid onder.

Een psychiater schreef een poosje geleden: onze samenleving vertoont narcistische trekken. Een narcist is iemand met een persoonlijkheidsstoornis. Hij is eindeloos met zichzelf in de weer. Hij heeft een ‘uitvergroot’ ego en kan de emoties van de ander niet invoelen. Alles draait om hem. De rest van de wereld moet daaraan meewerken. Een narcist is ten diepste eenzaam, want wie niet met anderen meeleeft, leeft zo’n beetje alleen op de wereld. Scherp geformuleerd kan gezegd worden dat zijn ik het centrum is van het heelal.

Geen wonder dat er vandaag de dag zoveel mensen relatieproblemen hebben. Is er een oplossing voor? Er zal- zo desbetreffende mensen dit zelf ook echt willen-zeker deskundige hulp geboden moeten worden. Hulp op maat is van wezenlijk belang. Het belangrijkste is om te leren dat we niet van onszelf zijn. Wij zijn o zo afhankelijk van onze Schepper! Zelfs Gods kinderen zijn na ontvangen genade nog o zo zwak en onvolmaakt. Dat leren ze vooral in de omgang met de Heere die hun Kracht en hun Lied is. Hij is het middelpunt van hun leven en het middelpunt van het onmetelijke heelal. Hij gaat om Hem! Wie met God en Christus leeft, wordt bevrijd van zijn grote ego. Hij is niet meer van zichzelf. Hij is van Christus.

Er bestaat een oud boekje dat vraagt: “Van wie ben jij?” Dat is een goede vraag. Die maakt ons duidelijk dat het leven buiten onszelf ligt. Mag u het op goede gronden zeggen: Het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin? Behoort u Christus toe? Heeft Hij voor u met Zijn dierbaar bloed voor al uw zonden volkomen betaald? Is Hij uw getrouwe Zaligmaker? Is Hij uw enige troost in leven en in sterven? Als dat de basis in de opvoeding is, is er geluk te verwachten.