Echt alles had ik uit de kast gehaald, maar met zeer beperkt resultaat. Was ik dan zo veeleisend? Ik dacht van niet. Alle andere kinderen van die leeftijd konden het al. Dat hoorde ik van de moeders om me heen. En wat kan er moeilijk zijn aan je handen samen doen en je ogen dicht? Dat stukje ging dan ook nog net goed. Je ogen vervolgens dichthouden, dat was het echte probleem.
Ze kon het niet en ik kreeg het haar niet aangeleerd. Twee losers, zeg maar. In gedachten zag ik haar later als juf voor de klas staan. Met haar ogen open. Of als moeder biddend met haar eigen kind. Allebei met de ogen open. In de kerk als volwassen vrouw onder het gebed aangestaard door de kinderen om haar heen, die vervolgens thuis vertellen: “Die mevrouw bidt nooit mee.”
Ik zie mezelf als meisje in de kerk zitten. Ik weet nog dat bijna iedereen z’n ogen dicht had. Ik zie mezelf als meisje knielen voor m’n bed. M’n ogen dicht, maar m’n gedachten alle kanten op zwevend. Het echte probleem zit ‘m dus blijkbaar niet in de ogen.
Ik kijk naar mezelf als moeder van vier kinderen en bid: “Heere, leer ons bidden! Met de ogen open of de ogen dicht. Met het hart op U gericht.”
Praktische tips:
- Zorg voor rust (even bidden is geen bidden)
- Denk met elkaar na wat helpt om je af te sluiten van de omgeving (ogen dicht is een middel, geen doel)
- Bespreek vooraf waarvoor je gaat danken en bidden (het wordt een gebed van iedereen)
- Bid hardop (voorkomt wegglijden van je gedachten)
Tekst: Margreet van den Berg-van Brenk
Opvoeden doe je samen!
Leer van elkaar door het onderlinge gesprek! Wij komen graag naar jullie voor toerusting op maat. Bekijk de dienstenpagina voor ons aanbod of stel je vraag per mail aan Thera.
Neem contact op
