“Maar schrijf je dan nergens hoe het moet: Bijbellezen in het gezin?” De vragensteller was op zoek naar een voorschrift: Hoe vaak en hoe lang moet ik met mijn gezin Bijbellezen?
Zo’n artikel zou een duidelijke richtlijn zijn. Dat is makkelijk, daar kun je je aan houden en je kunt de onderdelen afvinken. Ja, ’s morgens de tijd gehaald. Mooi, ’s middags weer. En jawel hoor, ’s avonds ook gelukt. Een schouderklopje voor jezelf.
Maar wat als het in mijn gezin niet werkt? Als mijn kind een verstandelijke beperking heeft en niets begrijpt van de Bijbel? Als mijn kind ADHD heeft en zich niet langer dan één minuut kan concentreren? Als mijn angstige kind niets wil horen van een voor hem onbekende Persoon, zoals de Heere Jezus? Dan vallen we volgens zo’n artikel buiten de boot. Want het kan bij ons niet zoals het ‘hoort’.
Deze kinderen brengen ons bij de diepere vraag: Wat vraagt God van ons? De Heere vraagt ons Hem lief te hebben met alles wat in ons is. Ook met ons verstand. En met dat verstand mogen we zoeken naar mogelijkheden om Gods Woord bij ons kind te brengen en ons kind bij Zijn Woord. Bij het kind dat zijn hele leven geen letter kan lezen, bij het kind dat nooit een hele preek kan volgen en bij het kind dat de Heere Jezus niet kan zien als Iemand die te vertrouwen is.
Dan mag je als ouder hoopvol de vinger leggen bij Jezus Woorden: “Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.”
P.S. Doe dat ook maar als het in jouw gezin gaat zoals het ‘hoort’.
Margreet van den Berg - van Brenk