Ik ben zelf erg gepest vroeger. Ik ben bang dat bij mijn zoontje misschien hetzelfde gaat gebeuren. Hij gaat nu twee jaar naar school en het gaat goed, maar ik merk dat ik ermee bezig ben.
Antwoord Lisette: Als ervaringsdeskundige weet jij hoeveel schade pesten bij het slachtoffer kan aanrichten. En nu gaat je kind elke dag naar school, de plek waar het destijds voor jou zo onveilig was. Lastig. De valkuil is inderdaad dat je je angst projecteert op je zoontje, wat hem juist onzeker en kwetsbaarder kan maken. De uitdaging zit hem dus in het loskomen van je eigen zorgen.
Misschien pareer je die bange gedachten al door positieve dingen te bedenken en de feiten op een rij te zetten. Bijvoorbeeld dat het best goed gaat op school. Of dat God voor je kind zorgt. En je hebt mogelijk ook al gezocht naar pedagogische tips die goed zijn voor het zelfvertrouwen en de weerbaarheid van je zoontje. Maar als dit de zorgen alleen kort onderdrukt, dan zijn hart en hoofd het duidelijk nog niet eens.
Wanneer de feiten en helpende gedachten in conflict blijven met onze bange gevoelens, dan ligt er vaak nog een stukje onverwerkte pijn. Kan daar ook jouw sleutel liggen? Als je dat herkent, dan kun je daarmee aan de slag gaan. Zoals je een verdrietig kind zou geruststellen door te luisteren en knuffelen, zo ga je dat ook doen met verdrietige herinneringen van binnen. Dit kan een hele klus zijn, en een vriend(in) of coach kan hierbij helpen. Meer ruimte van binnen, zal absoluut doorwerken naar buiten. In stapjes die bij zijn leeftijd passen, kun je je zoontje dan op een ontspannen manier datgene meegeven wat hij als uniek persoontje nog nodig heeft, om zich te kunnen redden in zijn dagelijkse schoolomgeving.
Lisette de Brouwer is orthopedagoog en werkt vanuit GRIP en Generations Consultancy.
Dit artikel komt uit Jente magazine 27.