Mijn man en ik hebben tot voor kort altijd goed met onze zoon (nu 17) kunnen praten. Over van alles: school, geloven, vriendinnetjes, vakanties, vrijetijdsbesteding, etc. Sinds een paar maanden is dat ineens voorbij. Als hij thuiskomt, zegt hij weinig, en op vragen reageert hij kort en afwezig. Ik maak me zorgen om hem, maar weet niet tot hem door te dringen. Als ik refereer aan de goede gesprekken die we altijd hadden, haalt hij zijn schouders op. Hoe dring ik tot hem door? En is dit een fase in zijn puberteit, of is hier iets anders aan de hand? En als dit de puberteit is, waarom doet hij dit dan nu pas, en niet al op z’n 12e of 14e?
Dat kinderen, naarmate ze ouder worden, niet alles meer met hun ouders delen is een normale ontwikkeling. Het loslaten wordt o.a. op deze wijze door hen in gang gezet. Ze ontmoeten vrienden, of andere volwassenen waarmee ze hun ervaringen delen en (levens) vragen bespreken.
In de beschreven situatie lijkt er echter sprake te zijn van een plotselinge ongewone ontwikkeling. Alsof hij iets heeft meegemaakt wat hij niet wil of kan delen. Loopt hij met een geheim? Wordt hij gepest? Is hij verliefd? Wat heeft hij ontdekt? Allemaal vragen. Wat u in ieder geval niet moet doen is druk uitoefenen, of zeggen dat het ‘vroeger’ zo open was. De kans is groot dat u hem daarmee nog meer in de verzetshouding=zwijgen duwt. Het is de kunst om de ‘boodschap’ achter zijn gedrag helder te krijgen.
De vraag wordt gesteld door moeder, ik weet niet in hoeverre er sprake is van een betrokken relatie met vader, maar hij zou wellicht tijdens een activiteit of uitje met hem de veranderingen kunnen bespreken. Heeft uw zoon vrienden, of andere vertrouwenspersonen die wel een ingang hebben, omdat ze emotioneel minder dichtbij staan? Wellicht kunnen zij van betekenis zijn. Of als praten niet werkt kan schrijven ook een optie zijn.
Wat u ook doet geef hem in ieder geval de ruimte. Als hij blijft zwijgen kunt u in ieder geval de relatie open houden, en een voorbeeld in kwetsbaarheid zijn. En houdt ook de mogelijkheid open dat er niets aan de hand is.
Tip:
- Stel vragen uit betrokkenheid en interesse en niet om grip en controle te willen hebben.
- Weest een voorbeeld in het open en kwetsbaar zijn. Een kind doet eerder dat wat hij u ziet doen dan wat hij u hoort zeggen.
- Verzet is vaak een omgekeerde wens. Focus dus op de wens i.p.v. op het verzet!
Boekentip: Zo wordt tieners opvoeden weer leuk: K. Leman
Opvoeden doe je samen!
Leer van elkaar door het onderlinge gesprek! Wij komen graag naar jullie voor toerusting op maat. Bekijk de dienstenpagina voor ons aanbod of stel je vraag per mail aan Thera.
Neem contact op
