Je kwam afscheid nemen. Zo voelde het althans. Je had besloten je lidmaatschap van de kerk op te zeggen en je ook niet aan te sluiten bij een andere. Je zei het voorzichtig, want je wilde ons geen pijn doen. Maar het kwam erop neer, dat het jouw wereld niet meer was.
In De Wekker, het landelijke blad van de Christelijke Gereformeerde Kerken, schreef ds. J.G. Schenau een column onder de titel ‘Lief kind’. Dit naar aanleiding van het CGK Jaarboek 2007 met daarin cijfers over het aantal leden dat de kerk verliet.
Lief kind
Je kwam afscheid nemen. Zo voelde het althans. Je had besloten je lidmaatschap van de kerk op te zeggen en je ook niet aan te sluiten bij een andere. Je zei het voorzichtig, want je wilde ons geen pijn doen. Maar het kwam erop neer, dat het jouw wereld niet meer was. Wij hadden al een poos het idee, dat je bezig was te emigreren. Inderdaad naar een andere wereld, die in de Bijbel 'de tegenwoordige wereld' heet. Niet die van overdaad en slechte vrouwen. Daar ben jij helemaal het type niet naar. Maar wel de wereld van het hier en nu, zonder boven en hierna.
Zeker, je nam jouw deel van de erfenis mee: wij moesten niet denken dat je niet meer gelooft. Daarmee troosten wij onszelf in gesprekken met onze vrienden maar dat lukt maar een beetje, weet je, want in ons hart zijn we er niet gerust op. Wat of wie geloof jij dan? Mag, moet het nog een reddend geloof zijn? Wij willen je niet langer tegenhouden. Al zou het kunnen, we willen het niet. Onze liefde voor jou verhindert dat.
Daarom zullen we onze ouderpijn, onze ouderschuld, onze ouderzorg niet als een obstakel voor jouw voeten leggen. Weet, dat je thuis altijd welkom blijft. Ook als de bodem van je erfenis in zicht zou komen. En dat we hier een gouden ring en een stel feestkleren voor je bewaren...
Lieve Vader
U ziet hem gaan. Ons zorgenkind. Uw verbondskind. En nu komen wij bij U. Wat wij niet voor zijn voeten willen leggen, mogen we neerleggen bij die van U. Het tot geloof komen van onze kinderen hebben we altijd als een wonder beleden en gebeden. Wij hadden dat al nooit in onze hand. Daarom hoeft niet àl onze ouderpijn op ouderschuld te wijzen. Een kind staat aan meer invloeden bloot dan aan die van de opvoeding. Maar toch... toch knaagt en klaagt ons geweten, dat ons ouderschap maar zo ten dele Uw Vaderschap weerspiegelde. Maskeerden wij als ouders en als kerk niet al te vaak ons eigen gebrek aan kinderlijke overgave met de zielloze dienstplicht van de oudste zoon? Vergeef het ons, Vader!
Wij danken U voor Uw trouw en Uw geduld. Met ons en onze kinderen. Wij loven U, omdat Uw arm verder reikt dan de onze. Wij bidden U, breng mensen op zijn pad die hem herinneren aan de warmte van Uw huis. Laat dat hem tot inzicht, inkeer en terugkeer mogen bewegen. U ziet hem gaan. U ziet naar hem uit. Help ons kijken met Uw ogen. In Jezus' Naam.
Bron: De Wekker
Opvoeden doe je samen!
Leer van elkaar door het onderlinge gesprek! Wij komen graag naar jullie voor toerusting op maat. Bekijk de dienstenpagina voor ons aanbod of stel je vraag per mail aan Thera.
Neem contact op
