Ik ben een goedgelovig christen en vind de Bijbel een geweldig boek: van kaft tot kaft waar en relevant voor het leven hier en nu. Amen? Amen!
Nu wil ik dat geweldige nieuws graag overdragen aan mijn kinderen. Ik besloot daarom een kinderbijbel te zoeken waarin veel meer verhalen staan dan in mijn huidige. Bij die kinderbijbel zien mijn kinderen namelijk al aan het eerste plaatje welk verhaal het is en voordat ik het leerzame verhaal heb voorgelezen tetteren ze de clou al over tafel. Het valt echter niet mee een extended-kinderbijbel te vinden. Het huidige assortiment bestaat uit light-versions van de echte Bijbel. De verhalen zijn zorgvuldig geselecteerd zodat het kinderbijbelgodsbeeld (mooi galgje-woord) consistent overeind blijft. Maar gelukkig vond ik nog een hele oude kinderbijbel “Den Bijbelschen Geschiedenisch” met alle verhalen. Beetje oud Nederlands, maar mijn kinderen moeten wat over hebben voor de algehele waarheid die hen zal vrijmaken.
En het werkte vrij goed! De kinderen horen voor het eerst over Kaïn, Abel, Set (voor die laatste bedachten mijn kinderen de betere naam ReSet) en tal van andere onbekende bijbelse verhalen waar ze zoveel van kunnen leren. Tot het moment dat we aankomen het verhaal van bij Achan (Jozua7). Bij het voorlezen krijg ik al zo’n bang vermoeden dat het met deze Achan, voor mij ook een vrij onbekend figuur, niet goed zal aflopen. Maar dat het geweld zo buitenproportioneel zou zijn had ik niet verwacht. Ik improviseer er een beetje omheen en probeer niet voor te lezen wat er echt in de kinderbijbel staat: ze stenigen hem met heel zijn gezin.
Mijn dochter wil echter de algehele waarheid weten: “Hoe hebben ze hem dan gedood?” Pijnlijke stilte. Mijn dochter kijkt me vragend aan. Nu moet ik het wel zeggen. “door met stenen te gooien”, zeg ik zachtjes. “Oh zoals bij Paulus”, zegt ze. En zoals IS denk ik er achteraan. “Nee… Stefanus”, corrigeer ik, “…maar in dit geval werd het hele gezin gestenigd.” Mijn dochter denkt even na en zegt: “Wel zielig voor die kinderen…”, en huppelt de kamer in. Ik blijf achter met de pijnlijke onbeantwoorde vragen van een christen die de hele Bijbel relevant vindt en dat met alle geweld wil doorgeven aan zijn kinderen.
De column is eerder verschenen in EO Visie