Week van de verslaving

Het jongerenplatform BasiC, de Vluchtheuvel en Stichting Chris & Voorkom vragen in de Week van Verslaving aandacht voor verslavingsproblematiek onder (kerkelijke) jongeren. Op het jongerenplatform worden interviews gedeeld met jongeren die verslaafd zijn geweest. Kun je als ouder een verslaving bij je kind voorkomen?

Wat als je dochter elke avond uren op sociale media zit? Of je drugsresten vindt in de tas van je zoon?
“Vertrouwen tussen ouder en kind is cruciaal. Daardoor ontstaat openheid”, zegt Matthijs Voskuil in het Reformatorisch Dagblad. Hij is jongerenwerker bij BasiC. “Jongeren moeten aanvoelen dat er ruimte is om hun verhaal te doen, zonder dat ze meteen worden veroordeeld.” Zijn advies aan ouders: niet hard confronteren, maar liefdevol informeren. “Ga door je knieën; kom op ooghoogte van de tiener. Zeg bijvoorbeeld: Ik vind het ook lastig om niet te veel op mijn telefoon te zitten, hoe ervaar jij dat? Of: Ik las in de krant dat veel jongeren het moeilijk vinden om met porno om te gaan, hoe is dat voor jou?”

Jongeren leven op een andere planeet dan volwassenen. “Wie meteen roept dat daar slechte en gevaarlijke dingen gebeuren, doet de deur dicht. Vraag nieuwsgierig wat er op hun planeet gebeurt: “Hoe gaat het eraan toe in zo’n keet?” Vertel over je eigen jeugd, dat je ook weleens teveel gedronken hebt op je zestiende. Dat geeft jongeren ruimte om hun verhaal te delen.”

Het voelt voor mij, gezinswerker Thera Bravenboer, nog als een ver-van-mijn-bed-show, als moeder van drie kids in de leeftijd van 6 tot 9 jaar. Het is ook iets waar ik liever niet aan denk. Of is het juist wel belangrijk? Ik sprak erover met Lisanne Voorwinden, maatschappelijk werker bij de Vluchtheuvel.

Als eerste… is verslaving echt een ver-van-mijn-bed-show?
Lisanne: “Verslaving komt heel dichtbij als je nadenkt over wie je zelf bent. We zijn mens, ontvangen en geboren in zonde. Verslaafd aan de zonde. Het hart van ons en ons kind zoekt naar blijvende vreugde, naar iets wat ons lege hart vol kan maken. Of het nu is met speelgoed, social media, werk, gamen of seks … Elk hart is onrustig totdat het rust vindt in God.
Het tegengif voor een hopeloze afhankelijkheid (verslaving) is een hoopvol vertrouwen. Ik moest denken aan de doop. Laten we als ouders pleiten op Gods beloften dat Hij krachtig in onze kinderen werkt en verlost van de macht van de zonde en de duivel. Als ze klein zijn én als ze tiener zijn, want er is hoop in God! Juist in deze tijd waarin we toeleven naar Pasen denken we eraan: Jezus overwon en overwint!”

Wat kan je als ouder doen om verslaving (hopelijk) te voorkomen?
Lisanne: “Als eerste is het belangrijk om jonge kinderen te leren om woorden te geven aan hun gevoelens en leert om goed om te gaan met negatieve emoties. Als je kind niet weet wat het moet doen met pijn, verdriet en andere nare gevoelens, vlucht het op oudere leeftijd eerder naar verdovende middelen. Ze geven een gelukkig gevoel, verdoven de pijn, voor even... Help mee aan een goede basis door negatieve gevoelens onder ogen te zien, te verwoorden en leer je kind om daar op een goede manier mee om te gaan.

Als tweede: spreek met oudere kinderen over alles waar je aan verslaafd kan raken. Wat is het en wat doet het? Wat kies jij als tiener: ga je voor nieuwsgierigheid en uitproberen, wil je risico nemen of blijf je veilig? En laat je kind merken dat wat er ook gebeurt ze altijd bij je mogen komen en dat er bij jou een luisterend oor is.”

En als je als ouder vermoed dat er sprake is van een verslaving?
Het advies van Lisanne is: sluit je ogen niet maar maak het bespreekbaar. Betrek je netwerk of gemeente erbij zodat er mensen om jullie heen kunnen staan en zoek hulp. Het sluit aan bij wat Matthijs aangeeft in het interview. “Een open gesprek brengt de verslaving aan het licht. Dat lucht enorm op, omdat er dan perspectief is. Samen kun je op zoek naar wat een jongere nodig heeft, bijvoorbeeld professionele hulp.”