Verjaardag

Dag meisje van me... Ik kniel op mijn hurken naast je neer. Vandaag wil ik even met je praten. Vandaag steken we weer de kaarsjes voor je aan. 13 jaar alweer, wat vliegen de jaren voorbij.

Ik zag je staan dit afgelopen jaar, bij het afscheid van de basisschool. Op de drempel van een nieuwe fase. Omringd door klasgenootjes, verwachtingsvol, stoer en een tikje onzeker tegelijk.

Ik zag je staan, bij het verlaten van de zondagsschool. Voor in de kerk, je nieuwe bijbel in je hand. En met de gemeente zong ik mee, slikkend om de druk in mijn keel weg te krijgen: ‘God zij met je elke dag en nacht. Hij, de Schepper van jouw leven’.

Ik zag je rijden op je fiets, je lange benen overduidelijk toe aan weer een maatje groter.

Ik zag je stiekem in elke spiegel kijken, je steeds meer bewust wordend van wie je bent.

Vandaag zit ik hier naast je en laat al die plaatjes van het afgelopen jaar weer langzaam aan me voorbij glijden: zoveel beelden, zoveel gedachten van wat had kunnen zijn. Opnieuw moet ik slikken, om de oude pijn die omhoog komt te bedwingen.

Dag meisje van me… Ik zie je liggen, veilig geborgen in de armen van de Herder. Of ben je inmiddels te groot voor Zijn schoot en sta je op je lange benen, stralend voor Zijn troon?

Ik zie je staan en het is toch waar: God is met je, elke dag en nacht. Hij, de Schepper van jouw leven.

Aarzelend schijnt een zonnestraal van achter de wolken. En ik zie de prille voorjaarsbollen hoopvol ontluiken naast jouw stille steen.