Trouw zijn

Het lijkt iets te zijn dat in onze samenleving steeds minder aandacht krijgt. Trouw zijn in het huwelijk (versus echtscheiding), trouw zijn aan een baas, trouw zijn aan idealen, trouw zijn aan…

Definities laten zien dat trouw een eigenschap is waarbij je iemand altijd steunt en hem niet alleen laat, dat je doet wat je beloofd hebt, dat je innig verbonden bent of zeer gehecht aan. De Bijbel geeft aan dat het een deel van de vrucht van de Geest is, daarmee aangevend dat het niet zo maar een natuurlijk verschijnsel is. Trouw zijn en blijven uit je zelf is geen menselijke eigenschap klaarblijkelijk. In Spreuken 3 vers 3 lezen we “Dat liefde en trouw u niet verlaten! Bind ze om uw hals, schrijf ze op de tafel van uw hart, dan zult gij genegenheid en goedkeuring verwerven in de ogen van God en mensen.” Wauw! Als dat zo is, is het logisch dat de boze voortdurend bezig is om te stoken om ontrouw te zijn. En hij lijkt behoorlijk succesvol te zijn. Gelukkig lezen we in 2 Thessalonicenzen 3 vers 3 dat God wel getrouw is en ons zal bewaren voor de boze. Wat een bemoediging!

Als we een onderverdeling maken, kunnen we dat op vele manieren doen. Ik kies voor trouw aan God, trouw tussen mensen, trouw tussen ouders.

Trouw aan God
Als we even terugkijken naar de definitie, dan gaat het in onze relatie met God dus om ‘doen wat we beloofd hebben’ en ‘innig verbonden zijn’. Toewijding dus, tijd die je besteedt aan Hem. Ik gebruik vaak de vergelijking: ‘Zou je man of vrouw bij je blijven als je aan hem/haar net zo veel tijd zou besteden als aan God?’ Dat is meestal confronterend, maar wel waar. Die trouw aan God moeten we bewaken, juist vanuit de wetenschap dat Hij wel trouw is en we altijd weer terug mogen komen als we ontrouw zijn geweest. Dat is genade, maar niet de bedoeling.

Trouw tussen mensen
Los van het huwelijk, zijn we allemaal verbonden met andere mensen, aan ze gehecht. Dat gaat niet vanzelf. Trouw moet je om je nek binden en op je hart schrijven. De boze zal altijd bezig zijn om relaties te verstoren, daar moeten we alert op zijn. Dus iemand ook steunen als hij de fout ingaat, hem dan niet aan zijn lot overlaten. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar er zijn zoveel mensen, ook in onze kerken, die wel aan hun lot worden overgelaten als wij niet weten hoe we met ze moeten omgaan. God roept ons op om trouw te zijn en als we dat beloven vraagt Hij ons om onze belofte gestand te doen.

Trouw tussen ouders: wat doet het met kinderen?
De meest specifieke vorm van trouw is die in het huwelijk. We spreken niet voor niets over trouwen. Dat is voor huwelijkspartners een (mooie) opgave voor beiden, maar het komt nog veel meer in de schijnwerpers te staan als het huwelijk gezegend wordt met kinderen! Dan komt het pas aan op trouw. Dan laten vader en moeder in hun trouw aan elkaar en God zien hoe belangrijk ze het vinden en weerspiegelen de huwelijkspartners de trouw van God. Dat is van onnoemlijk groot belang voor de eigenwaarde, zelfrespect en veiligheid van de kinderen. En andersom: steeds weer blijkt dat kinderen van gescheiden ouders, waarbij de trouw niet heeft kunnen overwinnen, de dupe zijn van het verbreken van de trouw.

Daarom: trouw is een deel van de vrucht van de Geest. Willen we dat die in ons leven zichtbaar is en blijft dan zullen we trouw moeten zijn in onze relatie met God en met de mensen die aan ons zijn toevertrouwd.

Tekst: Rob Hondsmerk