Toekomstmuziek

“Het versje over knippen, mama, dát wil ik zingen”, zegt ze aan het einde van de avondmaaltijd. Verbaasd kijk ik mijn dochtertje van vier aan. “Heb je dan een versje op school geleerd over de kapper?” “Nee, niet over de kapper, maar het was wel iets met knippen.” Ik wil net op het liedrooster van school kijken als mij ineens een lampje gaat branden. Een glimlach kan ik niet onderdrukken. “Ah, jij bedoelt ‘De Heer’, de God der legerscharen’?” “Ja, die!” zegt ze en haar oogjes beginnen te glimmen. “Dat is een prachtig versje”, antwoord ik haar. En als gezin zingen we het psalmversje dat vol is van het vertrouwen dat de Heere bij ons is en ons beschermt in gevaren.

Een mooi moment, zo na de avondmaaltijd, om met elkaar te zingen. Schoolversjes, zondagsschoolversjes, verzoeknummers van de kinderen, maar ook van papa en mama. Als school, kerk en gezin kunnen we elkaar hierin heel mooi ondersteunen. Van jongs af aan Bijbelse liederen meegeven en zelf (laten) zingen is heel waardevol. Jong geleerd is oud gedaan en in dit geval word je daar toch zeker niet minder van. Het is een manier om dat wat jezelf en je kinderen bezighoudt bij de Heere neer te leggen, maar ook om Hem te loven en te prijzen voor Wie Hij is en wat Hij doet. Wij ervaren het als een verbindende factor in het gezin, maar het mag, door het werk van de Heilige Geest, ook een middel zijn om ons te verbinden aan onze Schepper. En als de kinderen muzikaal zijn en een instrument kunnen bespelen is het prachtig om het samenspel onderling te horen en te zien hoe ze op die manier steeds meer op elkaar ingespeeld raken. Muziek is een gave van God!

Maar... Muziek spelen en liederen leren vraagt wel om oefening, om inzet en om volhouden daarin. Inmiddels is het dochtertje van vier een grote dochter van elf en blijkt het af en toe toch lastig om met alles wat er om haar heen gebeurt en wat er op de agenda staat vol te houden om muziek te maken. Zingen hoort nog bij een vaste structuur aan tafel. Maar bij het bespelen van een muziekinstrument ligt dat toch iets anders. Hoe blijf je dat als ouders tóch stimuleren? Wij kruipen met regelmaat als moeder en dochter samen achter het orgel. Dan zit er geen druk achter. Melodieën kan ze goed spelen met een mooie uitkomende stem en zelf neem ik dan de begeleiding voor mijn rekening. Dat is echt genieten, want muzikaal zijn we allebei.

Niet zelden geeft de tekst van het gespeelde of gezongen lied aanleiding tot gesprek. Een lied vol verlangen naar de terugkomst van de Heere Jezus bepaalt ons er dan ineens bij dat de verwachting van en het uitzien naar Zijn komst in ons dagelijks leven vaak zo’n beperkte rol speelt. Dat we soms zo in beslag genomen worden door de drukte, maar ook door de zonden en de zorgen. Op zo’n moment voel je dat het nodig is dat samen als schuld te belijden en sporen we elkaar weer aan Hem te verwachten. Hoe zou het kunnen zijn dat je op aarde muziek maakt tot eer van Hem, terwijl je niet uitziet naar het moment dat je Hem voor eeuwig en volmaakt de eer mag toezingen die Hij waard is?