Perfecte of echte ouders

Wanneer ik om mij heen kijk zie ik een samenleving die jaagt, vanuit een doorgeslagen autonomiebehoefte, naar perfectie en maakbaarheid. Een mens, dus ook een kind, is waardevol op basis van wat hij heeft of kan. Voldoet hij niet aan die eis dat wordt hij (met zijn ouders) verbannen naar de ‘reservebank’.

Maar opvoeden dat gebaseerd is op hebben en kunnen stimuleert een kind (en ouders) zich vooral te laten leiden door dat wat de omgeving belangrijk vindt te doen. Onecht leven wordt de vrucht. Er is meer nodig, namelijk aandacht voor het zijn, leven van binnenuit!

SAMENWERKEN
Dat opvoeden meer is dan het uitvoeren van een stappenplan heeft u waarschijnlijk ook al wel ontdekt. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat opvoeden met vallen en opstaan plaats vindt. Balanceren tussen wenselijkheid en werkelijkheid. Het ene moment wilt u ze omhelzen en knuffelen, een volgend moment kunt u ze wel achter het behang plakken. En wat een opluchting wanneer u bij een collega-opvoeder ontdekt dat het daar ook wel eens mis gaat. Het leven is niet maakbaar, en opvoeden kunt u niet in uw eentje! U heeft God nodig. Van Hem afhankelijk zijn biedt hoop: Psalm 127 vers 1: Als de Heere het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden daaraan. En je hebt elkaar nodig: Spreuken 15:22: Door de veelheid van raadgevers komt iets tot stand.

ECHTHEID
In Psalm 15:2a en Psalm 24:3-4 maakt de Hemelse Vader duidelijk dat echtheid de basis is van Zijn omgang met ons. Alleen dan is geestelijke groei mogelijk als we echt met Hem omgaan.

Echtheid betekent dat onze binnenkant (overleggingen van ons hart) en de buitenkant (woorden uit onze mond) met elkaar in harmonie moeten zijn (de Here welgevallig zijn). Het gaat bij de Hemelse Vader primair niet om dat u veel weet over Hem en veel doet voor Hem, maar dat u dicht bij de Hemelse Vader uzelf mag zijn! Als dat voor die relatie geldt, geldt dat zeker voor ons als aardse ouders naar onze kinderen. Kinderen groeien alleen gezond naar volwassenheid als echtheid het uitgangspunt in de omgang is! Kinderen hebben echte vaders en moeders nodig, in plaats van perfecte ouders of ouders die liefde geven in ruil voor gedrag of resultaat.

ECHTE OUDERS

• Echte ouders zijn onvoorwaardelijk, liefdevol en trouw in het tijd en aandacht geven aan hun kinderen, ook als het volgens hun agenda niet uitkomt. Dat betekent dat echte ouders meer te bieden hebben dan alleen quality-time, ze willen beschikbaar zijn! Kinderen hebben namelijk naast geplande aandacht ook behoefte aan ongeorganiseerde aandacht. Denk maar aan de functie van het klaar zitten met de thee en een koekje wanneer de kinderen uit school komen. Het is een lange termijn investering want op een dag komt je kind balend uit school, na een slechte prestatie of omdat hij gepest is, en dat zit je er ook.
• Echte ouders zijn authentiek en autonoom, ze laten zich niet verrassen of overweldigen door de omgevingsdruk, maar hebben zelf een (opvoedings)idee. En in die lijn moedigen ze hun kinderen aan. Dit idee toetsen ze ook regelmatig aan de haalbaarheid, door er onder andere met collega-ouders over te praten.
• Echte ouders zien hun kinderen niet als projecten waarmee ze kunnen scoren bij andere ouders. Wat andere ouders vinden is dan ook niet de norm, maar wat goed voor de ontwikkeling van het kind is, dat is hun norm.
• Echte ouders durven kwetsbaar te zijn. Ze erkennen dat ze niet altijd en overal een oplossing voor hebben, maar ze blijven wel zoeken naar antwoorden, omdat ze verantwoordelijk willen zijn. Echte ouders zijn ouders die tegen hun kinderen zeggen: Sorry, dat had ik fout! Wat geeft dat een ruimte aan het kind wanneer het ziet dat zijn ouders ook fouten maken. Het krijgt in deze sfeer de vrijheid ook fouten te mogen maken zonder afgestraft te worden.
• Echte ouders, erkennen dat loslaten noodzakelijk is, dus ze beginnen er al vroeg mee. Dat betekent onder andere voor hen dat ze niets terugeisen van de kinderen, voor wat ze in hun kinderen al die jaren hebben geïnvesteerd. Echte ouders weten dat zij er voor de kinderen zijn en de kinderen niet voor hen. Een echte ouder houdt zich niet bezig met de vraag: Wat moet mijn kind hebben en kunnen, maar in eerste instantie met de vraag: Wie mag mijn kind zijn en worden naar Gods Beeld!

DOEN
Wanneer kinderen aan u zijn toevertrouwd is het niet meer dan logisch dat u dat verlangen, wie mag uw kind zijn en worden, verweeft in het opvoeden. Concreet betekent dit dat uw kind de gelegenheid krijgt, uiteraard begrensd, om zijn eigenheid (identiteit) te ontdekken en te ontwikkelen. Als hij iets moeilijk vindt of het anders wil, mag hij dat zeggen. Maar dat betekent niet dat hij altijd zijn zin krijgt. Met deze houding stimuleert u uw kind transparant te zijn. Dat wat het kind denkt en voelt dat mag hij ook laten zien. Het kind wordt op deze wijze gestimuleerd om echt te zijn en open over zijn gevoelens te praten en kan daardoor zichzelf zijn.

In een wereld waar de gevolgen van de gebrokenheid in relaties zo voelbaar zijn, ontdek je steeds weer: ‘Ik ben niet af, maar in ontwikkeling’! In deze houding ontdekt u dat het groeien nooit af is. Als het goed is leert u elke keer weer opnieuw. In verbondenheid optrekken maakt dat kinderen naar volwassenheid en hun ouders in volwassenheid groeien.

CADEAU
Het unieke zichtbaar laten worden vraagt een reële kijk op de werkelijkheid van het (gezins)leven, de mogelijkheden van u als ouder maar ook op die van het kind. Elkaar stimuleren in het echt-zijn, dat uw binnenkant klopt met uw buitenkant(en andersom), ook al is de praktijk van het echt-zijn confronterend. Een open en echte houding maakt dat niet alleen gezinnen gezonder worden maar onze samenleving ook. Het brengt ontspanning en rust in het gezin, want er hoeft niets gepresteerd te worden om geliefd en gewaardeerd te zijn. Het grootste cadeau wat u uw kind kunt geven is dat u laat zien dat u van ze geniet. Mogen uw kinderen op uw echtheid rekenen?