“Hoe kan dat kleintje dat nou weten?”
Die vraag krijg ik nadat we met z’n allen op orgel en fluiten hebben gemusiceerd tijdens een zangavond. De jongste dochter (6) speelt nog geen instrument, maar draagt haar steentje duidelijk bij.
Het muziekstuk beslaat vijf pagina’s en iedere keer als haar oudere zus (9) een blaadje heeft gespeeld, trekt ze dat blaadje voorzichtig weg. Moeders angst dat alles nog een keer over de grond zou dwarrelen, was niet terecht.
De grote vraag voor veel aanwezigen is: Hoe weet zij nou wanneer ze dat blaadje moet wegtrekken? Kent ze het stuk zo goed dat ze dat gewoon weet? Kan ze soms al noten lezen? Daarom dus die vraag: Hoe kan dat kleintje dat nou weten?‘
Dat kleintje’ is overigens niet zo gecharmeerd van die aanspraak. Voor haar gevoel gaat dat niet over iemand anders. Ze heeft immers net haar zesde verjaardag gevierd! En ze heeft haar rol in het muziekstuk goed gespeeld! Dan ben je toch geen kleintje meer? Ik geef haar groot gelijk: ze heeft die keer niet de tweede, maar de eerste viool gespeeld. En hoe ze wist wanneer ze moest omslaan? Als onze zesjarige het wil, zal ze het vast nog een keer vertellen. Onder de voorwaarde dat je haar geen kleintje meer noemt!
Tekst: Margreet van den Berg-van Brenk
Opvoeden doe je samen!
Leer van elkaar door het onderlinge gesprek! Wij komen graag naar jullie voor toerusting op maat. Bekijk de dienstenpagina voor ons aanbod of stel je vraag per mail aan Thera.
Neem contact op
