Jiska liep vast met gentle parenting

Volgens nieuwswebsite Metro 1 is ‘gentle parenting’ dé opvoedtrend op Tiktok. Moeder Jiska was één van de opvoeders die nooit ‘nee’ zei tegen haar dochter. Bij gentle parenting ben je zuinig met nee en leg je uit wat je wilt. Ook geef je je kind geen opdrachten maar keuzes. Nu voedt Jiska haar dochter en zoon anders op.

“Met haar handjes woelde Amber (11 maanden) in de zwarte grond en smeerde het uit over de vloer.” Moeder Jiska (32 jaar) vertelt levendig over deze situatie en je ziet het zo voor je. Een zwart besmeurt kind met pretlichtjes in de ogen. Het advies vanuit de zachtaardige opvoedtrend is dan: zeg dan niet dat dat niet mag, maar liever: 'Ik zie dat het helemaal vies is geworden. Je kunt beter hier gaan spelen.” En je zet je kind bij de blokken op een andere plek in de kamer. Jiska: “Amber kroop dan altijd weer terug en ging weer aan de kamerplant trekken. Dat ging eindeloos zo door.”

Moeder Jiska herinnert zich de talloze keren dat haar dochter Amber haar schoenen aan moest doen toen ze 1,5 jaar was. Ze vertelt: “Als ik naar buiten wilde met haar was het altijd een strijd. Vanuit het ideaal van gentle parenting moest ik haar dan een keuze geven: wil je je laarzen of je schoenen aan? Amber wilde dan wat anders of ze wilde helemaal niks. Nu zou ik vragen of ze zelf haar schoenen aan wil doen. Zo niet, dan doe ik het.”

Jiska is zelf opgevoed met veel begrenzing en zocht op social media naar een andere opvoedmanier. Ze heeft er nu echter spijt van dat ze haar oudste dochter opgevoed heeft vanuit de ideeën van gentle parenting. Het werd voor haar en Amber een eindeloze discussie. Jiska voelde dat ze op slot raakte in haar hoofd over de vraag: ‘wat moet ik nu zeggen tegen Amber?’ Steeds weer een keuze aanbieden, zoeken naar een creatieve, positieve oplossing, geen nee mogen zeggen. Jiska werd er erg moe van.

“Het voelde alsof we gigantisch uit de bocht aan het vliegen waren: ik bedacht een keuze voor Amber, maar ze wilde nooit’. En we liepen vast. Nu voeden wij onze kinderen niet meer zo op. Onze oudste dochter heeft een behoorlijk temperament en nu zie ik het zo: Amber vroeg eigenlijk met haar weigering om iets te doen om duidelijke leiding van mijn kant. Nee zeggen, grenzen aangeven. Dat is wat ze nodig heeft. Ze kon niet omgaan met de keuzes die ik haar voorhield. Ik volgde haar in wat zij wilde, maar eigenlijk had ze er behoefte aan om leiding van mij te krijgen.”

De achterliggende gedachte van de nieuwe opvoedtrend vindt Jiska niet bijbels. Ze zegt: “Er wordt uitgegaan van de gedachte dat je kind een onbeschreven blad is. Als opvoeder stuur je je kind zo dat het steeds een keuze maakt. Je bemoedigt positief door een goede keuze aan te moedigen. Een verkeerde keuze mag je niet afkeuren met een ‘nee’. Je haalt je kind uit de situatie en biedt het de goede keuze aan. Terwijl ik heb ervaren dat mijn kind steeds iets deed wat niet goed was: de plant kapot trekken, niet willen eten, niet willen aankleden, haar broertje slaan. Dat komt allemaal uit je kind. Ik heb dat niet voorgedaan. Ik denk nu dat dit komt omdat mijn kinderen zondig zijn, net als ik. Ik heb ook zondige neigingen. Ik wil uit mezelf ook niet altijd het goede doen. En door Gods genade is daar vergeving voor.”

Jiska vindt dat er ook een goede kant zit aan deze opvoeddenkwijze. Je moet steeds benoemen: ‘Ik zie dat je dit niet wil. Ik zie dat je boos bent.’ Dat benoemen van de emoties vindt Jiska heel sterk. Je kind leert dan wat het ergens bij voelt en leert wat het dan het beste kan kiezen. Later kan het kind dan beter een eigen keuze maken.

Het boek ‘De goed genoeg ouder’ van Michelle van Dusseldorf, heeft Jiska erg geholpen. Daarin las ze dat het juist goed is om grenzen te stellen. En dat je niet eindeloos in discussie hoeft gaan met je kind. Grenzen geven je kind een stuk veiligheid: het weet waar het aan toe is. Jiska gelooft niet dat jonge kinderen weten wat ze willen. Dat kunnen ze niet aan op die leeftijd. Jiska zegt: “Natuurlijk is het goed om je kind wel een keuze aan te bieden tussen twee dingen, dat is goed voor het gevoel van autonomie. Maar je kind voorop laten gaan in de keuzes die hij maakt? Dan stuur je je kind eigenlijk de jungle in.”

Met dank aan Jiska. Haar naam en die van haar dochter zijn om privacyredenen gefingeerd.