Jaarringen

Seksualiteit bevindt zich ergens in de kern van ons wezen, in de binnenste ring van onze boomstam. Het is het meest intieme wat we hebben, het vraagt voorzichtigheid en vooral heel veel liefde om het (letterlijk) aan te mogen raken.

Voor vrouwen geldt dat sterker, leerde ik in mijn tienerjaren uit lezingen van Dick Baarsen. Voor een vrouw is alles met elkaar verbonden, terwijl een man de onderdelen van zijn leven ziet als losse onderdelen, alsof zijn boomstam bestaat uit pizzapunten in plaats van jaarringen.

Ons huwelijk is als het over seks gaat een prototype van al die lezingen. Er zijn bepaalde ‘voorwaarden’ waaraan voldaan moet worden, wil de seksuele gemeenschap floreren. Veiligheid, openheid, tijd, het kennen van jezelf en de ander, biologische factoren ze hebben er allemaal mee te maken.

Als ik in stilte boos ben op mijn man, dan kan ik me niet écht geven zoals nodig is. Als hij druk is met zijn werk, dan lukt het ook niet geweldig. Als we ons niet veilig voelen bij elkaar, als we niet weten wat de ander fijn vindt, kunnen we daardoor finaal in de mist gaan...

En daar ligt de overeenkomst tussen vrijen en seksuele opvoeding. Dat laatste vraagt ook om bepaalde voorwaarden in een gezin: veiligheid, geliefd zijn, een open sfeer, de ruimte om vragen te stellen, je kind kennen. Deze buitenste ringen omvatten die binnenste, meest intieme ring de seksualiteit van jouw kind.

En het mooiste van alles is dat jouw seksualiteit en die van je kind elkaar ook nog eens mogen raken. ‘Jij bent het belangrijkste instrument in de seksuele opvoeding’, zegt prof. Waterink in zijn boek ‘Hoe vertellen we het de kinderen’. Ik mag seksualiteit persoonlijk en met mijn man ontdekken als een geschenk. Zodat ik dát door kan geven.

Dat kan niet altijd of het is er nog niet altijd. Het vroeg in mijn huwelijk heel veel gesprekken. Maar ik wil me ernaar uit blijven strekken. Het is het waard! Want seksualiteit is Gods geschenk aan ons, Zijn kroon op Zijn schepping. Ook in het leven van onze kinderen.