De autoriteit van Gods Woord is voldoende

Wim de Goffau, docent op het Driestar college en jeugdouderling / catecheet in de gereformeerde gemeente van Dordrecht, gaat regelmatig met jongeren in gesprek over hun muziekkeuze. Het is een jaarlijkse thema-avond in het catechisatie-seizoen.

Hij beschrijft: “Er lijkt weinig verschil te zijn tussen de muziekkeuze van onze jongeren en die van jongeren buiten de kerk. Soms hoor je dan ook wel dat dit een ‘verloren front’ is en we ons meer zouden moeten richten op Netflix of andere terreinen van wereldgelijkvormigheid. Toch geloof ik dat niet. Satan heeft inderdaad meerdere pijlen op zijn boog en het gevaar van Netflix moeten we niet onderschatten, maar ongemerkt komt er via de muziek meer tot jongeren dan we vaak doorhebben”.

Ieder jaar pakt Wim de top-10 van Q-music of Spotify erbij en laat jongeren de songteksten zien. Zijn ervaring? “Ieder jaar zitten er zo minstens 5 nummers bij waar thema’s als seksualiteit, vloeken, of de gedachte van zelfautonomie en ‘pluk de dag, want je leeft maar één keer’ heel concreet hierin naar voren komen”. Liedjes als van Joost Klein (namens Nederland deelnemer op Eurovisie Songfestival) zijn alom bekend bij reformatorische jongeren: “Enerzijds kun je ervan schrikken dat deze liedjes op de pleinen van reformatorische basisscholen worden gezongen. Anderzijds ligt hier wel een rol voor opvoeders. Beseffen we dat er ook qua muziekkeuze geen grijs gebied is en het volgen van het Eurovisie Songfestival normaliserend werkt? In een liedje als ‘laat mij lekker vliegen in mijn luchtballon’ is de strekking: ‘ik trek me van niemand iets aan en wil mijn eigen leven leiden’. Is dat te rijmen met het hebben van een taak op aarde, te rijmen met: ‘God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf’?

Hij raadt opvoeders aan om in de gesprekken met jongeren niet te snel te komen met argumenten als “popmuziek mag niet” of “dit is muziek van de duivel”. Zijn ervaring is dat jongeren zich vaak helemaal niet bewust zijn van de songteksten: “Laat ze de songteksten lezen. Leg de Bijbel ernaast. En ga dan samen in gesprek of dat met elkaar te rijmen is. Op mijn catechisatie-avonden zeg ik zelfs: “Ik ga vanavond niet vertellen of popmuziek wel of niet fout is”. Dat verwachten jongeren vaak wel. Maar ik laat de teksten zien uit de top-10 - en stel er steeds een toepasselijke Bijbeltekst tegenover. Het contrast is vaak zo overduidelijk, dat de jongeren zelf de conclusie trekken. En als ze die zelf kunnen trekken, maakt dat meer indruk dan wanneer ik dat als catecheet doe. De autoriteit van Gods Woord is voldoende en jongeren beseffen: dit kan echt niet naast elkaar bestaan”.

Hij geeft een voorbeeld bij een nummer wat recent hoog scoorde in de top-40: “Dat is het nummer: ‘die with a smile’ (sterf met een glimlach) van Lady Gaga. De Nederlandse vertaling van (een deel van) de songtekst is: ‘Als de wereld zou vergaan; zou ik naast je willen zijn. Als het feest voorbij was. En onze tijd op aarde voorbij was, zou ik je even willen vasthouden, En met een glimlach sterven’. Laat jongeren hier eens over denken. Is dat te rijmen met de ernst van het leven? Sterven is toch God ontmoeten? Zet daar dan 2 Petrus 3: 11-14 tegenover. En laat jongeren zelf de conclusie trekken: de elementen zullen branden en vergaan. Verwachten wij dan naar Zijn belofte een nieuwe hemel en een nieuwe aarde? En is dat wat Lady Gaga bedoelt met ‘die with a smile’ of gaat deze vreugde, wanneer je die verwachting kennen mag, véél verder?!”