Vertellen over de God van generaties

Generatio heeft hij zijn stichting genoemd. Waarom? Rob Hondsmerk uit Dordrecht is er duidelijk over: “Omdat God een God van generaties is. Hij is de God van Abraham, Izaäk en Jakob. Die goddelijke lijn acht ik van grote waarde. Zelf heeft hij tot in zijn tienertijd geen christelijke opvoeding gehad. Nu is het bijna zijn dagelijks werk om op alle mogelijke manieren en plekken de rijkdom van het Evangelie via ouders aan kinderen door te geven.

Bij lezingen en trainingen spreekt Hondsmerk heel wat ouders die worstelen met de overdracht van de Bijbel en het geloof in de God van de Bijbel. Voorbeelden helpen ouders om dingen van hun eigen kind te begrijpen, merkt hij. Als vader van vier dochters, van wie de oudste getrouwd is en de anderen verkering hebben, kan hij uit een reeks putten.

„Een van onze kinderen besloot ooit haar gebed met: ‘Om Duncky’s wil. Amen.’ Op het eerste gezicht lijkt dit spotten en denk je: hier moeten we tegen optreden. Maar als je dieper doordenkt, kun je er blij van worden. Zij wist dat wij veel van de Heere Jezus houden en hoorde ons iedere dag het gebed besluiten met: ‘Om Jezus’ wil. Amen.” Meestal doen kinderen klakkeloos na wat wij zeggen en dat is prachtig. Maak daar gebruik van, zou ik zeggen. Maar zij ging zelf denken en bedacht dat Duncky haar liefste knuffel was en daarom zei ze: ‘Om Duncky’s wil.” Zo’n voorval geeft een mooie aanleiding om verder te praten. Wie is Duncky? Wie is de Heere Jezus? Waarom eindigen we ons gebed in Jezus’ naam?

Lam
En wat moet een kind dat net met z’n ouders naar een kudde schapen is geweest, omdat er lammetjes waren geboren? Wat zijn die schattig en knuffelig. Dan komt dat kind vervolgens in de kerk en dan gaat het over het bloed van het Lam, dat reinigt van alle zonden. Veel kinderen zijn bang voor bloed. En waarom moet er zo’n lief dier gedood worden? En dan zeggen we ook nog dat zij het bloed van dat Lam nodig hebben. Kinderen nemen zo’n beeld letterlijk. Controleer daarom altijd of ze begrijpen waar het om gaat. Laat het hen eens navertellen en vraag dan door. Anders gaat zoiets een heel eigen leven leiden, dat weinig van doen heeft met het Evangelie.

Anders
Onze kinderen vonden het ook lastig om anders te zijn dan anderen. We stonden stil bij Exodus 23:2a: ‘Gij zult de menigte tot boze zaken niet volgen.’ Daar kun je over praten, maar soms moet je iets ook voelen. Daarom zeiden we: Ga allemaal maar naar je kamer en trek al je kleren achterstevoren aan. Vervolgens liepen we als gezin een stuk achteruit over straat. Dan zie je iedereen denken: ‘Wat zijn die aan het doen?’ We deden anders dan anderen.

Achteraf bespraken we dan met hen: Hoe voelt dat? Raar. Ja zeker. Veel mensen vinden christenen raar. Want die schelden, als het goed is, niet terug als ze gescholden worden, die vergelden kwaad met goed. Dan kijken anderen je wel eens raar aan, maar je weet dat dit de weg is die de Heere God je vraagt te gaan. In vertrouwen op Hem.”

Stenen
Kinderen moeten uit de Bijbel horen hoe God werkt, stelt Hondsmerk. Maar dat is niet genoeg. „Ze moeten uit de verhalen uit onze levens en uit het leven van alledag kunnen opmaken dat God leeft. Richt gedenkstenen op, zoals Jozua dat liet doen. Twaalf stenen uit de Jordaan kregen een plek in Gilgal, zodat de kinderen konden vragen wat die stenen betekenen en de ouders konden vertellen over het wonder van de doortocht door de Jordaan en de Schelfzee.
In ons gezin is dat niet letterlijk zo, maar de kinderen weten op wat voor bijzondere manier de Heere mijn vrouw en mij samenbracht. Zeker nu ze zelf in de fase van relaties zitten, komt dat regelmatig naar voren. Dat is wat Psalm 78 zegt: opdat we Zijn daden niet vergeten, maar ze aan onze kinderen vertellen.”

„De familie van Jakob?”
„Het begon met een oud psalmboekje”, vertelt Caroline de Koning, oma van de zesjarige Daan. „Dat liet ik hem zien en ik vertelde dat mijn opa dat altijd meenam naar de kerk. Hoe waardevol het voor mijzelf ook is, mijn kleinzoon vond het niet bijster interessant. De stukgelezen kinderbijbel wekte wel zijn interesse. „Deze Bijbel is oud! Hij is helemaal niet netjes meer!” Ik vertelde hem dat dit de kinderbijbel is waaruit ik zijn vader had voorgelezen, en ook zijn ooms en tante.

Aan de hand van foto’s heb ik hem verder laten nadenken over eerdere generaties. Eerst een foto waarop hij zelf baby is. In de armen bij papa, in de armen van opa en van oma. Onze trouwfoto’s had hij pas al gezien, dus nu pakte ik de foto’s van toen wij jong waren en van zijn ‘oude opa’s en oma’s’. We kwamen bij een foto van mijn opa als jongen, met zijn ouders en elf broertjes en zusjes. ‘Dat is zeker die familie van Jakob’, veronderstelde Daan. Na het eten hadden we gelezen over de schepping van de mens. We praatten door over Adam en Eva. Over Abraham, Izaäk en Jakob. Ik had toen ook verteld dat Jakob twaalf zonen kreeg. Dat had hij blijkbaar goed onthouden.

Hoewel ik niet echt een knutselfrutsel-oma ben, heb ik vervolgens met hem een stamboom gemaakt. Uit een grote doos knipte ik een boom. Daan knipte van gekleurd papier fotolijstjes en die plakten we op de boom. Vervolgens tekende hij eerst z’n broertje en zichzelf in de lijstjes, daarna z’n vader en moeder en ten slotte de opa’s en oma’s. ‘Dit ga ik zo gelijk aan papa laten zien!’ zei Daan trots.”

Meer verwerkingen van bijbelse thema’s zijn te vinden op www.generatio.nu (onder het kopje ‘Family Builders’).

Kinderen zijn geweldig in het nadoen, dus geef ze iets geweldigs om na te doen. Deze spreuk vergeet ik nooit meer. Als ouder hoef je het in de opvoeding niet geweldig goed te doen. Dat is niet de boodschap. Je doet het geweldig goed als je je kinderen leert hoe je in afhankelijkheid en vertrouwen leeft. Dan doe je het goed, omdat God goed is. Hopelijk was dit de God van je opa, oma, vader en moeder en is het ook de God van jou en je kind(eren).

Margreet van den Berg-van Brenk