Het steentje

Tijdens een wandeling ontdekte ik dat een van de kinderen wat ongemakkelijk liep. In eerste instantie dacht ik dat hij moe was of geen zin had. Maar peptalk hielp niet. Na wat onderzoek ontdekte ik waarom het niet hielp: In zijn schoen zat nog een andere sok gepropt. Dat loopt natuurlijk niet prettig.

Ondanks de grote hoeveelheid pedagogische wijsheid die dagelijks wordt aangeboden, is het opvoeden er niet makkelijker op geworden. Er wordt van de opvoeder veel geduld en creativiteit gevraagd. Jij zoekt op jouw ‘harde schijf’ naar bruikbare tips die jij ooit gehoord of gelezen hebt. Het resultaat van dit graven kan soms teleurstellend zijn, want het lijkt op zo’n moment of dat geweldige advies in ieder geval bij jou niet werkt.

Bijvoorbeeld wanneer de kinderen ’s middags uit school komen. Jij zit verwachtingsvol te wachten op hun verhalen. Maar de kinderen zijn moe en hangerig, en hebben helemaal geen zin aan jouw vragen te beantwoorden of jouw opdrachten uit te voeren. Het was namelijk saai vandaag, en niet eerlijk zo hard geleerd en toch weer een onvoldoende. Ze zijn moe en de focus blijft (het liefst) op de telefoon.

Ik las, naar aanleiding van dergelijke situaties, het volgende advies: Wanneer je kind uit school komt en het is moe en (even) klaar met de dag en met jou, ga dan niet pedagoochelen, maar geef je kind een boterham met voor hem of haar lekker beleg, en laat ze (even) met rust. Er is o.a. ‘brandstof’ nodig, i.p.v. tips en vragen over hoe het hoort en wat er moet.

Ik moest denken aan een uitspraak die ik eens gelezen had: Het zijn niet de bergen en de dalen die het lopen moeilijk maken maar het kleine steentje in de schoen. Kijk niet naar de bergen en de dalen, maar stem af en, indien nodig, verwijder het ‘steentje’ uit zijn/haar of jouw schoen, want ook in het opvoeden geldt: First things first.